Van phortse naar dingboche

Vandaag trekken we van phortse naar dingboche. Ik blijf me er over verbazen over hoe ver je kunt komen (te voet) als je gewoon stap voor stap zet. Het werkt wel beter om het doel niet in beeld te hebben. Dan lijkt t namelijk onhaalbaar en dat komt je gemoedstoestand niet ten goede. Gewoon genieten van alles wat je ziet onderweg en als je maar door gaat kom je vanzelf waar je moet zijn. Maar goed als je de hele tijd heuvel of berg op gaat en ook weer naar beneden terwijl je weet dat je uiteindelijk een aardig stuk moet stijgen verlies je de moed wel eens.... maar er is genoeg te zien. Bijvoorbeeld een prachtig klooster in pangboche, een plaatsje dat we passeren. Daarna passeren we een mani wall. Allemaal stenen en gedenktekens gemaakt door monniken met bijvoorbeeld gebeden. Alleen op deze stenen stond bovenop iets wat volgens mij toch zeer sterk leek op iets van het mannelijk geslacht. Dus ik zeg tegen lakpa:”wat betekenen die langwerpige vormen bovenop de gedenksteen? Hij kijkt me niet echt begrijpend aan. Ik probeer het nog eens: doen ze jou niet aan iets mannelijks denken? Hij blijft vragend kijken. Of hij begrijpt me niet, of het is ongemakkelijk ofzo. Ik laat het er maar bij