We beleven hoogte-punten

In de afgelopen week zijn we in drie landen geweest. Het is even nadenken (zeker als je op vakantie bent) want het is even geleden sinds het vorige berichtje.Na het vorige bericht zijn we vertrokken naar Salta in Argentinië. We vanuit daar een leuk plaatsje gaan bekijken, Caichi. De weg erheen was echt prachtig. En de volgende dag is het er eindelijk van gekomen: Lot is gaan paraglyden! Dat was echt supergaaf. Een echt natuurtalent is ze niet. Ze hoefde maar twee dingen te onthouden. Voor het 'opstijgen' moest ze heel hard rennen en ook bij het landen. Nou bij het opstijgen liep ze bijna een bosje in (is natuurlijk de schuld van de instructeur want die moet sturen) en bij het landen zette ze twee stappen en daarna lag ze op haar kont. Nou ja, de instructeur had daar al rekening mee gehouden en kon net voorkomen dat hij over haar heen viel met de soort parachute volledig in de knoop. Al met al dus helemaal goed gekomen. Eenmaal terug in Salta hebben we een tropische storm meegemaakt. Zelfs in Azië nog nooit zo veel en harde regen meegemaakt. Het stadje stond meteen blank en dus echt 50 cm water. Gezellig! Gelukkig zaten wij op de eerste verdieping met onze kamer!
Vanuit Salta zijn we vertrokken naar Chili. Een busreis van 10 uur. Althans dat dachten we (het werd 14 uur). De busreis zelf was prachtig. Je moet namelijk de Andes over en dat betekent dat je bijna de hele weg boven de 4500 meter rijdt. Alleen was dit niet voor iedereen prettig. Tot aan de grens met Chili ging het nog. Alleen daar hebben we 3.5 uur moeten wachten voordat alles gestempeld was en we verder konden. Voor degene die naast Robert zat was dat net te lang op hoogte en die werd dus echt ziek. Het vervolg van de reis was (vooral voor Robert) dus minder.
Eenmaal in San Pedro was alles vergeten. San Pedro is namelijk een erg relaxed stadje. Geen verharde wegen en warm dus iedereen doet alles op zijn tijd. We hebben een fijn hostel met veel schaduw en hangmatten. Komt dus wel goed. Vanuit San Pedro hebben we de Valle de la Luna bekeken. Wederom woestijnlandschap, maar dit keer met een zoutgrot. Bijzonder. Weer eens geprobeert om zonsondergang te bekijken maar we stonden op de verkeerde plek. Ach ja je kunt niet alles hebben.

Vanuit San Pedro zijn we vervolgens vertrokken voor vier dagen naar Bolivia. En dan met name naar de Salar de Uyuni. De grootste zoutvlakte ter wereld. Echt een fantastische mooie tocht met adembenemende natuur! De hele tocht ga je over de altiplano (minimaal 4400 meter hoog)en dan zie je nog veel hogere bergen van ongeveer 6800 meter hoog met heel veel kleuren. We hebben vicuñas en lama´s gezien en vooral veel flamingo´s. Echt heel erg mooi. Meren die rood, wit, groen/blauw zijn. Super! De derde dag zijn we naar de zoutvlakte gegaan. Daar gaat het natuurlijk allemaal om. Beetje jammer alleen dat we nu midden in het regenseizoen zitten in Bolivia (goed getimed en gepland he?). Dat betekend dat de hele zoutvlakte onder water staat. Dat is ook niet erg alleen is het dan de vraag of je de overkant van de vlakte bereikt. Gelukkig besloot onze chauffeur het erop te wagen en te vertrekken. Op sommige stukken van de zoutvlakte stond meer dan een meter water. Ja dat ga je niet redden, ook al heb je een 4x4. Die stukken hebben we dus zo veel mogelijk vermeden. Toch zaten we een keer vast en deed de jeep het niet meer (waarschijnlijk combinatie van de staat van de auto en je hele motor onder het zout). Duwen lukte niet, maar gelukkig waren we met twee jeeps dus die ene is tegen ons aangebotst (zachtjes!) en heeft ons een stukje geduwd. Wonder boven wonder konden we weer verder. Op sommige stukken van de zoutvlakte lag slechts 10 cm water en daar kon je de echte zoutvlakte zien. Wauw echt fantastisch mooi. Een spiegel zo ver als je kunt kijken. Na de zoutvlakte zijn we naar Uyuni gegaan. Daar stopte de tour voor de meesten maar wij gingen nog terug naar San Pedro (Chili). Althans dat hoopten we. Na drie uur wachten kwam degene bij wie we de tour hadden geboekt. We gingen nog even eten en daarna zouden we vertrekken. We hadden niet echt verder gevraagd hoe en wat want we gingen ervan uit dat dat we met hem terug zouden gaan. Na verloop van tijd kwam er echter een andere auto. Daar moesten we onze spullen maar op leggen. Ok dachten wij. Dus wij ook in die auto (je laat je spullen niet alleen toch??). Maar de gids kwam niet mee. We hadden alleen niet aan hem gevraagd waar we heen zouden gaan enzo(we dachten nl dat hij mee zou gaan). Zitten we in een Jeep met 6 andere Bolivianen en we wisten dus niet waarheen. Uiteindelijk is alles natuurlijk goed gekomen. Uit een praatje met de anderen in de Jeep bleek dat we uiteindelijk naar de grens met Chili zouden gaan. Eerst even vier uur rijden en dan slapen in een stadje en de volgende dag naar de grens. Het was echt heel gaaf en eigenlijk ook gezellig (Spaans gaat steeds beter en als we het niet weten zeggen we maar wat, maar je komt er altijd uit). Bij de grens zagen we een busje en dat zou wel naar San Pedro gaan. We mochten zelfs voor niets mee, dus het zal allemaal wel geregeld zijn. Heerlijk al dat chaotische gedoe. Dat staat ons dus te wachten als we naar Bolivia gaan (alhoewel, in het regenseizoen?!)
Maar... Dat duurt nog even. We blijven nog twee dagen in San Pedro en dan gaan we naar Antofagasta om vandaar naar de Falkland eilanden te vliegen! Ja, ja, we gaan dus toch nog!

We hebben al zo veel moois gezien en meegemaakt, maar we gaan dus gewoon verder!!!

Waarschijnlijk volgen foto´s bij het volgende bericht. We gaan het hier proberen, maar eigenlijk is het al luxe dat ze internet hebben dus we verwachten dat het met foto´s niet echt zal lukken, maar je weet het niet!

Groetjes Robert en CharLOTte