De tijd gaat te snel!

Hallo allemaal,

Het is weer even geleden dus hierbij een update van onze belevenissen. Na het vorige bericht zijn we vertrokken naar Potosi. Een stadje in het zuiden van Bolivia. Eens was dit het handelscentrum van de wereld door de mijnen (zilver, goud e.d.) in de Cerro Rica (een berg vlakbij Potosi). Nog steeds wordt er in de mijnen gewerkt onder middeleeuwse omstandigheden! De mijnen zijn tevens toegankelijk voor toeristen dus wij wilden daar natuurlijk ook kijken. Jeetje dat was erg indrukwekkend! Je hoeft geen arbofunctionaris te zijn om te zien dat de arbeidsomstandigheden daar ermbarmelijk zijn. Wij liepen in de mijnen terwijl de mannen (ja enkel mannen) gewoon doorwerktern. De gangen zijn supersmal er past net een karretje in en af en toe zijn de gangen breder zodat een karretje van het spoor kan worden gegooid en een ander karretje er langs kan. Als er dus een karretje aan kwam moesten wij zorgen dat we in zo´n breder stuk waren anders kon je wel dag zeggen tegen je benen... Voor de rest is er natuurlijk wat minder zuurtsof en zijn er veel giftige gassen en metalen in de mijn (in het stuk waar wij liepen minder natuurlijk en we hadden een stofmasker, alleen dat heeft weinig zin, maar goed). De mijnwerkers zijn gelovig en vereren een god die een plekje heeft in de mijn. 1x per week geven ze coca, sigaretten, alcohol e.d. aan de god en aan Pacha Mama (moeder aarde). Dat hebben wij dus ook maar gedaan. Wij willen ook niet dat er ongelukken gebeuren als we in de mijn zijn toch? Ieder dag vallen er nog doden in de mijn... Erg indrukkwekkend allemaal. En de mijnwerkers supervriendelijk. Dat kun je toch haast niet begrijpen. 8-12 uur per dag in het donker, 45 graden celcius en giftige stoffen en op 4500 meter hoogte.
Om de metalen de derven werken ze nog met dynamiet, dat hebben wij natuurlijk ook even geprobeerd. Stoer hoor zo, n staaf (bal) wegleggen en snel wegrennen voor het ontploft. Dat was in ons geval niet in de mijn natuurlijk maar we hebben het buiten geprobeerd.

Na de mijnen zijn we doorgereisd naar Sucre. Sucre is echt een prachtige stad! In principe zijn we naar Sucre gegaan voor de zondagmarkt in Tarabuco, maar we hadden er een paar dagen dus hebben een mooie wandeling gemaakt in de omgeving van Sucre naar rotsschilderingen die pre-inca zijn (erg oud dus). Fantastich en bijzonder, verder helemaal geen toeristen dus het regenseizoen heeft ook voordelen!
Wat wel weer bijzonder is, is dat het regenseizoen dit jaar veel langer duurt dan vorig jaar. Waarom verbaast ons dat nou niets?!
We zijn in Sucre nog even naar de kapper geweest. Lot eerst. Nou dit was toch een wat alternatieve versie van de kapper. Eerst werden de scharen, messen e.d. ontsmet met alchol en vuur en daarna aan de gang. Beetje jammer dat het bij Lot een beetje mislukt is. Eigenlijk loopt ze een beetje voor gek, maar ja wie kent ons hier he? Bij Robert is het wel gelukt dus Lot loopt maar een beetje achter Robert tegenwoordig. Ach ja over twee weken zie je er vast niets meer van. Kan er in Nederland weer een model in worden geknipt!

De volgende dag in Sucre weinig gedaan. Lot was niet zo fit (da´s voor het eerst in een jaar of vijf) dus wel gek. Waarschijnlijk wat verkeerd gegeten. Gelukkig was Lot wel op tijd beter voor de zondagmarkt in Tarabuco (de beste markt in Bolivia zeggen ze) alleen nu was Robert niet fit (hetzelfde gegeten??). Jammergenoeg zijn we dus niet meer op de markt beland en hebben we nog wat gerelaxed. Nou ja hebben we nog een plek om naar terug te gaan als we weer in Bolivia belanden...(dat is inmiddels alweer een lange lijst).

Afgelopen nacht zijn we met de nachtbus vertrokken van Sucre naar Cochabamba. De busrit is eigenlijk vlekkeloos verlopen. We zijn wel erg decadent bezig geweest want we hebben voor z´n tweeen vier tickets gekocht. Dus ieder twee stoelen. Achteraf de beste beslissing die we hadden kunnen nemen want het was een busreis van 11 uur over alleen maar onverharde wegen.

Inmiddels zijn we dus in Cochabamba. Vandaag wat souveniers gekocht want dit is, voor nu, onze laatste bestemming in Bolivia. Morgen vliegen we, als alles goed is, naar Paraguay. Daar willen we een dam (grootste ter wereld) bekijken om vervolgens naar of Brazillie of Argentinie te gaan om de Iguazu waterval te gaan bekijken.

Wordt vervolgd!

Groetjes