Een fantastische tijd in de jungle

Na een week te hebben rondgereisd en weer van alles te hebben gezien en beleefd dachten we, het is weer tijd voor een berichtje. Bovendien hebben we ook nu pas weer internet...
Na het vorige berichtje hebben we in Kathmandu en omgeving rondgekeken. We hadden een extreem duur hotel (althans volgens de mensen die ons de weg wezen) van wel 7 euro per nacht. 's avonds vond Lot het nogal een kabaal buiten en dus wilde ze het raam dicht doen. Dat bleek lastig omdat er geen raam in zat. Lot dus weinig geslapen vanwqege het lawaai. Wij de volgende dag vragen om een andere kamer, maar alles was vol. De volgende nacht perfect geslapen dus het zal wel aan Lot hebben gelegen. Wij niets meer gezegd over de kamer en de volgende ochtend worden ineens onze spullen weggebracht. Bleek dat ze de beste kamer (met een zacht, comfortabel matras wat uniek is in Nepal)nu voor ons vrij hadden gemaakt zonder dat we extra moesten betalen. Dat is nu Nepal. Iedereen is zo vriendelijk. Maar goed, in Kathmandu hebben we op zaterdagochtend een tempel bezocht (althans wij bleven net buiten de tempel) waar de hindoes dieren offeren aan hun god. Dat klinkt luguber en dat is het ook! Het echte offeren waarbij ze de kop van het beest afhakken en het bloed over de god heengooien hebben we niet van dichtbij gezien maar dat de mensen daarna met halve beesten de tempel verlieten wel. Mm, smakelijk. Nou dat vinden de hindoes wel want daarna laten ze het beest (of wat er nog van over is) slachten en stomen om het vervolgens lekker op te eten. Drie kindjes hebben ons precies uitgelegd in gebrekkig engels hoe alles in zijn werk gaat. De kindjes moeseten wachten omdat ook zij de tempel niet in mochten van hun ouders. Erg bijzonder en luguber dus, maar wel mooi en indrukwekkend om te zien. 's middags hebben we in Kathmandu een klooster bezocht. We wisten niet echt of het voor toeristen was maar we vroegen het een monnik en volgens ons zei die ok. Wij een beetje rondkijken. Wel een mooi gebouw maar verder weinig te zien dachten we. Totdat een nieuwsgierige monnik een praatje maakte met Robert en hem meenam naar achteren. Lot er snel achteraan natuurlijk. Zijn alle monniken criket aan het spelen. Lachen, joh van die jongens in zo'n rood/bruin gewaad die dan een beetje de bal werpen, slaan en rennen. Leuk om te zien. Het bleek dat er inderdaad geen toeristen kwamen in dat klooster omdat het wat buitenaf lag, maar ze vonden het echt geen probleem. Als we wilden zouden ze ook wel even de gebedszaal open maken vor ons. Nou dat wilden we natuurlijk! Echt een prachtige ruimte.
De volgende dag zijn we naar Bakthapur gegaan. Een stad die nog grotendeels is, zoals deze vele honderden jaren geleden ook geweest kan zijn. We hebben een wandelroute uit de lonely planet gedaan. En..waren natuurlijk de weg kwijt. Daarom zijn we wel op veel plekken gekomen waar andere toeristen niet waren. Echt heel gaaf.
Daarna zijn we vanuit Kathmandu op weg gegaan naar Chitwan national park. Een busreis die ons in ongeveer 5-6 uur daar zou moeten brengen, werd een busreis van 12 uur. Er waren een aantal ongelukken gebeurd en dan sluiten ze gewoon de weg even af totdat de betrokkenen alles met elkaar geregeld hebben (hoeveel geld de schuldige partij aan de slachtoffers moet betalen). Nou daar sta je dan dus en kun je geen kant op. Wat jammer was, was dat we 's middags al een olifantentocht in Chitwan zouden doen. Dat ging nu dus niet. Bijkomend voordeel was dat we nu besloten hadden een dag langer in Chitwan te blijven en dat bleek een goede keus! We hebben namelijk twee engelsen ontmoet in de bus die naar hetzelfde resort gingen en dat was erg gezellig. Zij zouden ook een dag langer in Chitwan zijn dus we zijn met zijn vieren opgetrokken. We hadden een resort in de jungle. Dat betekende dus geen electriciteit. Super, met een olielamp je lodge zoeken en dan met een beetje licht je spullen zoeken, vooral heel handig als je net aankomt, maar goed.... De volgende ochtend was wel meteen duidelijk waarom het in de jungle het best is. Toen we 's morgens de deur van onze lodge open deden zagen we aan de overkant van de rivier (eigenlijk een soort van in onze voortuin) ineens een neushoorn in de mist staan. Dat is super natuurlijk! Om 6.30 begonnen we iedere dag met of een olifantenrit of een junglewanderling. Onze eerste dag was een olifantentocht. Nu hebben wij al eens op een olifant gezeten, maar dit was echt anders! Met de engelsen samen in een bakje en op zoek naar neushoorns. Onze gids had het idee opgevat om de neushoorn van die morgen te zoeken. Alleen neushoorns houden geen paden aan en wij dus ook niet. Midden door de jungle baande de olifant zich een weg door bijvoorbeeld bomen om te duwen, struiken plat te trappen e.d. Echt super avontuur! Wel behoorlijk wat schrammen overgehouden natuurlijk omdat dat beest een pad voor zichzelf maakt maar niet bedenkt dat wij er nog bovenop zitten dus takken en bladeren schuurden continu langs ons, maar je wilt avontuur en de jungle in, of niet natuurlijk. Echt zo gaaf, nadat we twee rivieren hadden overgestokken en twee stukken jungle hadden doorkruisd vonden we de neushoorn (of een andere natuurlijk, dat weten we niet). Nou dat is dan dus echt gaaf. We hadden allemaal het gevoel dat we hadden meegeholpen tijdens de zoektocht. De gids heeft met de olifant de neushoorn een beetje uit het bos gedreven zodat we hem goed konden zien (misschien een beetje zielig wan die neushoorn was wel bang van ons, nou ja van ons?!van de olifant waar we opzaten dan! 's middags hebben we een junglewalk gedaan waarbij we krokodillen hebben gezien. Onze dag kon niet meer stuk. Omdat we pas later hebben aangegeven dat we een dag langer wilden blijven moesten we dat nog met de manager van het island jungle resort regelen. Volgens ons was niet alles 100% ok want we moesten naar een hoekje in het restaurant en daar betalen. Waarschijnlijk werd alleen de manager er een stuk beter van, maar goed wij konden een dag langer blijven en dat was wat we wilden. Verder had hij nog een "speciale" excursie voor ons en de twee engelsen omdat we langer bleven. We konden met de olifanten mee om gras en bomen (takken) te verzamelen. Nou dat wilden we wel want dat betekende echt op de olifant rijden. Dus op de nek zitten en proberen te sturen. Die tocht was dus ook supergaaf! Ook wel een avontuur want we moesten op verschillende manieren op de olifant klimmen. De eerste keer is makkelijk. De olifant gaat door zijn knieen en jij stapt op zijn been en klimt daarna door op zijn rug (bij Lot ging dat natuurlijk wel een keer mis omdat de olifant dacht dat ze zat en dus opstond, maar zij had nog niet goed vast (ja dan is het handig dat het geen afrikaanse olifant is, want die zijn nog wat groter). De tweede keer lag de rug van de olifant vol bladeren, gras en takken. De olifant kon dus niet door zijn knieen. Wij moesten de olifant naar voren laten buigen zodat we hem achter zijn oren konden pakken en dan onze voet op zijn slurf zetten en dan tilde de olifant oms met zijn slurf omhoog op zijn rug. Dat was dus super (maar goed dat die beesten zo sterk zijn...want zo'n slurf is maar klein vergeleke met onze grote lijven). We hebben echt een superochtend gehad!
s'middags was het altijd olifanten wassen voor alle gasten. de eerste dag waren er haast geen gasten dus hadden we 3 olifanten voor ons vieren. de tweede dag (na de olifantentocht) waren er wel veel gasten maar die wilden allemaal niet. Nou wij wel dus! Die mannen (drivers van de olifanten) zullen wel gedacht hebben: o, nee niet weer dezelfde toeristen die we al de hele dag hebben gezien, maar ja niets aan te doen. Zij wisten natuurlijk dat wij inmiddels enigszins vertrouwd waren met de olifanten dus in plaats van enkel op de olifant zitten en de olifant met zijn slurf water over je heen te laten spuiten (zoals de eerste dag), leek het hun grappig om een soort olifantworstelen te doen. Ieder van ons vieren had een eigen olifant. We gingen op de nek/schouders zitten en dan moest de olifant onder water gaan en zijn hoofd onder water van links naar rechts gooien/bewegen. Nou dat hebben we geweten! Super gelachen want geen van ons kon lang blijven zitten. Die beesten zijn zo sterk en groot. Dat was eigenlijk ook best eng want dan viel je van die olifant af en dan dacht je: ik moet weg wezen. Straks draait dat beest onder water om, of staat ie op. Zijn teennagel is zo'n beetje zo groot als de helft van je onderbeen, liever niet dus! Maar de olifanten luisterden super goed zodat je met behulp van de driver weer op de rug kon klimmen en het hele verhaal weer opnieuw begon. O, ja ook zaten er krokodillen in de rivier waar we invielen. Geen probleem zeiden ze want die zijn bang voor de olifanten. Zal best maar wij zijn wel groot, maar toch zeker geen olifant dus dat was geen echte geruststelling. Maar al met al was het natuurlijk een van de beste dagen uit onze reiscarriere, toch zeker voor Lot. Het was zo bijzonder! Verder hebben we de andere gasten van het resort vermaakt want die durfden niet met de olifanten te zwemmen maar wilden wel kijken. Die hebben allemaal krom gelegen van het lachen. 's avonds gezellig met de engelsen gegeten en nog veel gelachen. Onder andere toen wij op hun vraag of we "married" zijn: "sort of" tegelijk antwoorden. Zij hadden de vraag al vaak gesteld maar nog nooit dat antwoord gekregen.
Een nadeel is dat Lot weer vervelende plekken heeft op haar been. Het lijkt wat op de vorige keer, maar nu is het niet zo erg. We houden het bij door stipjes te zetten aan de randen van de plek. Een van de twee engelsen is dokter en adviseerde een medicijn tegen allergie. Dat hebben we inmiddels gehaald en het lijkt al beter te gaan. Dat is belangrijk want morgen gaan we op trekking! Lot heeft Robert kunnen overhalen tot 5 dagen trekking, maar toen we gisteren de trekking bespraken op een bureautje bleek dat een trekking van 7 dagen naar het Anapurna basecamp nog veel gaver zou zijn. We hebben toen besloten om die trekking te gaan doen. Toen we later door het stadje liepen zagen we echter dat de trekking eigenlijk 9-14 dagen is. De gids had ook al gezegd dat we wel een beetje door moesten lopen......, maar goed we zullen zien!

In ieder geval kunnen we 1 ding zeggen: de mensen zijn hier super aaridg en gastvrij. Net nog, Robert lag nog uit te slapen en Lot wilde in het plaatsje kijken. De eigenaar van het guesthouse waar we nu slapen adviseerde een wandeling naar een punt waar je de bergen in een meer ziet weerspiegelen. Nou super alleen Lot is niet zo handig in de weg en binnen de kortste keren wist ze niet meer hoe verder. Dus terug naar het guesthouse, zegt de eigenaar, geen punt ik breng je wel even. Dus samen op de motor naar het uitkijkpunt even rondkijken en weer terug. Nou wat wil je nog meer?! Ook in de jungle lodge waren ze zo aardig alsof ze een visioen hadden gehad dat ze ons en die engelsen speciaal moesten behandelen ofzo. Nu zijn wij natuurlijk ook speciaal en we zullen niet snel klagen maar dit is echt heel bijzonder!

O, ja we zijn wel een keer belazerd (of waarschijnlijk al veel vaker maar dat weten we niet). Er kwam een schattig ventje de bus in om kranten te verkopen. Rob wilde er op zich wel een maar meestal is in de bus kopen niet zo handig, maar Lot overtuigde hem om er toch een te kopen. Het verkopertje vroeg nog: "are you sure?" maar Lot zei ja. Nou toen hebben we voor 30 roepi een krant gelocht die eigenlijk 3 roepi koste (we zagen later dat de 0 erbij geschreven was) en het bleek dat het een krant was van 15 september 2006. Niet echt het laatste nieuws dus! Ach ja 30 roepi is 30 eurocent ongeveer daar kun je niet voor zonder zitten toch? en het ventje had ons gewaarschuuwd (are you sure?)

We vermaken ons hier prima en zijn erg aan het genieten.

Uiteinlijk een lang bericht, maar waarschijnlijk ook het een na laatste. Een lange trekking voor de boeg en daarna nog twee dagen in Kathmandu (als alles verloopt zoals we willen!)